σελ.271
Δεν ηξερε πως θα κυλησει κι αυτην τη μερα ως τ απογευμα,πως θα κουμανταρει το σωμα της να πηχαινοερχεται στα δωματια.Ολο και πιο στενα αποκλεισμενη,δεν ειχε πια φιλες,δεν υπεφερε να συζηταει για το Μαρκο,νευριαζε οταν τη ρωτουσε κατι η Μελπω,αυτην κυριως προσπαθουσε και την απεφευγε συστηματικα.Ολοι και ολα την κουραζαν,ακομη και το θεατρο.Απ τν Οχτωβρη χαζογελωντας σε μια παρασταση αποτυχημενη,κι ομως ελεγε θα χαζογελω ωσπου να δαμασω την απωθηση μου,θα βαφομαι και θα ξεβαφομαι ισαμε την πολυποθητη πειθαρχια.Θα θελα ,ελεγε παλιοτερα στην Αννα,να γινω διασημη αλλα χωρις να συναναστραφω ανθρωπους που απεχθανομαι,χωρις να ανασανω το χνοτο και τον ιδρωτα ανθρωπων που περιφρονω.Θα θελω να γραφουν για μενα,να παιζω τους δυσκολοτερους ρολους,να με χειροκροτουν,να με θαυμαζουν κι εγω να ζω ολομοναχη σε μια σπηλια,να ειμαι αρκουδα στη χειμερια ναρκη της,με τη συνειδηση μου κρυσταλλο.Αυτο ομως δεν μπορει να γινει,ηθοποιος σημαινει μοχθος κι αποκρυφος ξεπεσμος,δεν ειναι το παθος της δημιουργιας που μας σπρωχνει αλλα το παθος της επωνυμιας,η δημιουργια θα μπορουσε να υπαρξει και στην αφανεια.Οχι,αντιλεγε η Αννα,μην εισαι απολυτη,μονο με τους αλλους,μαζι με τους αλλους και για τους αλλους θα υποδυθεις τον καλυτερο ρολο σου,δημιουργια κι επωνυμια ειναι αλληλενδετες,η επωνυμια θα σε δοκιμασει και θα σ' ελεγξει,οχι η τρεχουσα στις εφημεριδες,αλλα το εκμαγειο σου στον ταφο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου