"Το ταξιδι της σκεψης"

Ακουγονται τα βηματα της μουσικης.Η κουρτινα ειναι μοβ.
Εξω απο το παραθυρο αυτοκινητα και αφηρημενοι περαστικοι.
Τα καγκελα ειναι μαυρα.Η σκεψη ταξιδευει μακρια,πολυ μακρια.
Μια φωνη : "Τι θα κανουμε το Σαββατο?".Κι αλλη φωνη: "Την Κυριακη θα βγουμε!".Κι αλλη φωνη.
Κι αλλη φωνη.Πολλες φωνες.
Στο χορο της μουσικης περνουν μερος και οι φωνες μας.Φωνες ξεχωριστες οπως οι ανθρωποι.
Το τσιγαρο ακινητο.Ο καπνος ανεβαινει προς τα πανω.
Η σκεψη ξεκιναει καινουργιο μακρινο ταξιδι.
Ταξιδι δυνατο,γρηγορο,πικρο οπως ο καπνος που μπαινει μεσα μου.Μελλον,παρελθον.
Προσωπα θολα,πικρα,ξινα,αλμυρα.Κι ομως,ολα ειναι γλυκοξινα.
Φως σκοτεινο και φωτεινο.
Οι φωνες ξανα 'ρχονται.Χτυπανε το μυαλο.Σταματηστε!
Οι φωνες χορευουν.Οι λεξεις τους συμβαδιζουν με τις σκεψεις τους.Οι σκεψεις μου δε συμβαδιζουν με καμια απο τις λεξεις,ομως.Πικρος καφες.
"Φευγω παιδες,τα ξανα λεμε."
Το τσιγαρο τελειωσε.

Κατερινα Γωγου "Υπερασπιζομαι την αναρχια"

 "Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ. "

"Το τοιχος της ζωης"

Οταν γεννιομαστε χτιζεται ενα αχρωμο τοιχος ...

Η ζωη ειναι ενα διαφανες τοιχος
και εσυ ο ο μονιμος περαστικος του δρομου
που θα επιλεξεις τι χρωμα-τα και λεξεις
θα του προσθετεις καθε φορα που θα περνας. ;)

...αλλα το νου σου!!!
Πρεπει να προσεχεις
μην καταντησεις ασυνειδητα
απλος θεατης
και αφησεις τους περαστικους της στιγμης
να στολισουν
το δικο σου τοιχος :)

Γιατι τοτε το τοιχος σου θα χασει καθε γοητεια :)

"Το δικο μου τοιχος παντως ειναι πολυχρωμο με απαισιοδοξα και αισιοδοξα μηνυματα"

Οταν η σιωπη θα γινει κραυγη...

Φωναξες δυνατα,μα κανεις δε σ ακουσε !!!Φωναξες δυνατα,μα κανεις δε φανηκε!!!

Φωναξε δυνατα,ολοι θα κανουν πως σε ακουσαν!!!Φωναξε δυνατα,κανεις δε θα σ ακουσει!

Φωναξε δυνατα,να σπασεις τις αλυσιδες.Φωναξε δυνατα,να βγαλουν φτερα οι κραυγες,να πεταξουν μακρια. Φωναξε δυνατα να ελευθερωθεις.Φωναξε δυνατα.Εισαι μονος!

Κανεις δεν ειναι εδω.Ποτέ κανεις δεν ηταν εδω.Εσυ και η φωνη σου.

Σπασε τις πετρες.

Γινε καταιγιδα.

Να σπασουν οι αλυσιδες.

Να γινει η λυπη βροχη.

Να γινει η χαρα σκονη.

Να γινουν τα ψεματα φωτια.
 Φωναξε δυνατα ...και μετα ας πεθανεις!

"Αναστολη"Ντινος Χριστιανοπουλος

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,

ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,

ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,

μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,

στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,

γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,

γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,

ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.

ΠΗΓΕΣ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙΣ ΠΑΛΙ...

Ειχες  μαθει να εισαι αυστηρη ...

μα παλι ξεφυγες.

Σε κουκουλωσαν τα ψεματα του κοσμου,

σε εθαψαν βαθια,

να μη σε βλεπουν

γιατι αλλιως εκεινοι σε φοβουνταν.

Σε παρασυρανε,

ακουγες την ψυχη σου

να φωναζει...

μα συ, συμβιβαστηκες...

συμβιβαστηκες ωσπου

να νιωσεις το πιο δυνατο χτυπημα

των δυνατοτερων που ειχες νιωσει.

Ξυπνησες με πρησμενα ,καταμαυρα ματια

τετοια που ειχαν κρυψει το καθαρο σου γαλαζιο.

Εβρισες τον εαυτο σου,

και συγχρονως του ζητησες συγνωμη...

"Συγνωμη που σε προδωσα".