Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

"Βιτρινα εν εκπτωσει"

    Κι ενα ποθο κρυφο
    εκει εκει εκει ψηλα
    η καρδια μου απειρα σφιγμενη
    μη φωναξω
    μη λυγισω
   
    Τωρα που ολοι πιστευουν στην ευτυχια
    ποιον θα νοιαξει τουτος εδω ο θανατος;
    Τωρα που το χαμογελο εξουσιασε
    ποιος θα μπορεσει να διακρινει
    εκεινα τα δακρυα απο τις πληγες των αγκαθιων?
   
    Τοσο ευτυχισμενη
    οσο το τριανταφυλλο
    χωρις το κοκκινο του χρωμα.
    Οσο εκεινο το αρισμαρι
    στην γνωστη γωνια.
    Περασα προχθες,
    κατι ελειπε απο την αγονη του γη.
   
   Αγονη,σαν την αγαπη μας
   και μεις κλειστηκαμε στα διαμερισματα μας.
   Κλεισαμε τα παραθυρα
   και κοιταζουμε μονο απο χαραδρες.
  
 Ποση γοητεια
 και ποση μαγεια
 πηγαζει απο ενα αδοξο τελος;
 Σαν βοτανο πικρο,
 ειναι η γευση του.

 Μα οχι οχι οχι
 οχι τελος.
 Γιατι φοβασαι μια βιτρινα?

Μου το χες πει,
οταν πετουσαμε μεθυσμενοι
πως το ξερεις.
Τουτο το γυαλι,το 'χες σπασει καποτε.
Το θυμασαι,ε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου