"Η μεγαλη της πορειας του ολοκληρωση"

Ποια κραυγη?
Ποιος ακουσε το ξεψυχισμενο φωνηεν
απ το στομα του?
Μα ειναι βλεπεις ταξιδι,
ταξιδι που ολο τρεχεις
εχοντας την ελπιδα
ψηλα,
εκει που ειναι το τελος.

Ποσες φορες προσπαθησες
να ανοιξεις βλεφαρα σου
μπροστα στο απεραντο του ουρανου
και ελπιζοντας πως  θα το φτασεις,
θα το αγγιξεις
και επιτελους,
θα βρεις τη μαγεια
που παντα ονειρευοσουν....

Μα,μονο τοιχοι απο συνθηματα κατεληξαν,
ενας ανεκπληρωτος ποθος
και μια ευχη που ποτε δεν ειπωθηκε.
Σαν εκεινους τους κυνερωτες,
που τωρα μειναν
τα ξεφτισμενα τους χρωματα
και μας ξεγελουν...

Μα,δεν ειναι ολοι οι ποθοι το ιδιο
κι οι μεγαλυτεροι,
μενουν ανεκπληρωτοι,
εως οτου ερθει το μεγαλο
της πορειας τους ταξιδι...

Κι αν νιωθεις,
πως καμια φορα
στερρευει η σκεψη σου
να εκφρασει το δικο της ενδομυχο ποθο
να , οπως εγω τουτη τη στιγμη,
να μην ανησυχησεις,
ειναι να ξερεις τα κομματια
που χανω καθε μερα
ωσπου να γινω σκονη
κι υστερα η θαλασσα να με πλακωσει
στο δικο της παραδεισο.

Και να χαθω μονη πλεον
και να γεμισει ο κοσμος χαρα
που θα σκορπισει η δικια μου η σκονη.

Γιατι εγω ενα ποθο εχω,μονο ενα...