Μαρω Δουκα"Η Πλωτη Πολη"(αποσπασμα 2)

 "Καιρο τωρα απεφευγε να του λεει οτι τον αγαπα,προσπαθουσε να πεισει τον εαυτο της πως εφτασε η στιγμη να αφυπνιστει,να ανασανει επιτελους διχως το βαρος του.Δεν τα καταφερνε ομως.Αντιθετα,ολοενα και δενοταν περισσοτερο,οσο τον αδικουσε μεσα της,τοσο μετα τον αγαπουσε και τοσο οδυνηροτερες επακολουθουσαν οι κρισεις μεταμελειας.Οι μερες που μεσολαβουσαν απο τηλεφωνημα σε τηλεφωνημα ηταν αβασταχτες,τις νυχτες τη βασανιζαν αυπνιες,κι οταν καμια φορα αποκοιμιοταν κατακοπη,ξυπνουσε υστερα απο λιγο ταραγμενη και περνουσαν καμποσα λεπτα ωσπου να διακρινει τ αντικειμενα γυρω της και να νιωσει ξυπνητη.Φοβοταν μηπως συντομα της εστελνε φιρμανι  και τουλαχιστον αν προλαβαινε αυτη,ακριβως ενοσω ακομη θ' αγαπιονταν,πιθανον να μην την πληγωνε τοσο ο χωρισμος τους.Επαιρνε χαρτι και μολυβι,αλλα σαν να χε στομωσει,δεν ηξερε τι να του γραψει.Κρατουσε σημειωσεις για ενα θεατρικο εργο που ισως θα την ανακουφιζε η γραφη του,υπολογιζε τους ηρωες,σχεδιαζε τον περιγυρο τους κι αμεσως πελαγωνε,δεν ηξερε πως να βολεψει τοσο υλικο,δεν ηξερε τι θελει."

Μαρω Δουκα "Η Πλωτη Πολη" σελ.170

"Η Πλωτη Πολη" Μαρω Δουκα(αποσπασμα 1)

σελ.167

<<  Απ' την Αγιου Μελετιου μπηκαν στην Πατησιων.Η οδος Πατησιων,τα Ηλυσια Πεδια των Αθηνων,αναλογιστηκε συγκινημενη.Δαιδαλωδης ευθεια ρομαντικων περιπατων κι αλλων απελπισμενων,αναμεσα στις βιτρινες της μικροαστικης οδου Πατησιων με τις εκθεσεις επιπλων και με τους κινηματογραφους,τ' ανθοπωλια και τα εισαγομενα ειδη νεωτερισμων,τοσοι ερωτες αρχινημενοι κι επειτα πεζοπορια,φουσκες στις φτερνες και στα δαχτυλα,παρακαμψεις ασκοπες στα στενα ,αποστηθισμενες ρεκλαμες,στασεις,στεκια,υπουλες πλατειες,ναρκωτικα,αστυνομικα τμηματα,καφενεια ψηλοταβανα,ξηροι καρποι,καλλυντικα,θεατρα,φημισμενα κρεοπωλεια,ζαχαροπλαστεια,μαναβικα,παιχνιδια,ρουχα παιδικα,γουνες,βιβλια,ταπετσαριες τοιχων,η οδος Πατησιων με το μουσειο λιακαδα,με το Πολυτεχνειο καστρακι,η δικη της Ελλαδα,απαριθμουσε βουρκωμενη-κι αυτη με την κρυφη ανομολογητη εγνοια για το στηθος της που χαλαρωσε και με τις τοσες επιστρωσεις απο τις κρεμες κι απο τα φεμινιστικα μανιφεστα.Με βια κρατουσε τα δακρυα,θ αγορασει ολοκληρη σειρα απ' τα καλλυντικα της,κρεμα ημερας και κρεμα νυκτος,γαλακτωμα,λοσιον τονωτικη,θ' αγορασει μια γουνινη ζακετα ,θα κοψει και θα σγουρυνει τα μαλλια,θα μαδησει σ αλλο σχημα τα φρυδια της,θ αγορασει πρασινους φακους επαφης για τα ματια,θα βαψει μπλε τις βλεφαριδες και κοκκινα τα μπουκλωτα μαλλια της,ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΗ.>>

*"Η Πλωτη Πολη" Μαρω Δουκα

Σαν ερωτευμενη σχιζοφρενης

Κλαιω.Γελαω.Κλαιω.Γελαω.Κλαιω γελαω.
Να ξερεις οταν γελαω μεσα μου κλαιω.
Κλαιω.Γελαω.Κλαιω.Γελαω.Κλαιω.Γελαω.
Ισως πρεπει να στο πω σ ονειρευτηκα ξανα.
Κλαιω.Γελαω.Κλαιω.Γελαω.Κλαιω.Γελαω.
Περασα τους 24 οροφους.Ισογειο.
Τρεμω.Ποναω.Η πτηση ηταν αργη και βασανιστικη.
Μη με χτυπας αλλο.Ειναι ωραιο να σε κοιτανε στα ματια.
Καπνος.Τσιγαρο ονειρικο μα δεν μπορει να αντικαταστησει τιποτα τιποτα τιποτα.Παρανοια.Τρεμουλο.Πικρος πονος χωρις ζαχαρη.
Και ολο τρεχω σαν ερωτευμενη σχιζοφρενης.
σχιζοφρενης σχιζοφρενης σχιζοφρενης.Ερωτευμενη σχιζοφρενης.
Κλαιω.Γελαω Κλαιω.Γελαω.
Πεφτω.Πεταω.Πεφτω.Πεταω.Πεφτω.Πεταω.
Ανοιγω τα φτερα μου,πεταω και συ τα σπας.
Ειχα ξεχασει πια τι εψαχνα να βρω.
Εχω ξεχασει πια τι ψαχνω να βρω.
Κλαιω.Γελαω.Πεφτω.Πεταω.
Σαν ερωτευμενη σχιζοφρενης.

Blue Friday

Ουρανοξυστης.24ος οροφος.Η πτωση εχει αρχισει.Ξερεις πως τρεμω?Οχι.Δεν ξερεις. Γνωριζεις την παρανοια που κοιμαται και ξυπναει καθε blue time σαν αυτη μεσα μου?Οχι.Δεν γνωριζεις.Blue Friday και η πτωση απο τον 24ο εχει αρχισει.Blue Friday και ολα γυρω μου τρεχουν σταματουν σχηματιζοντας αχρωμες ζωγραφιες.H δικια μου με εντονα ανοιχτα χρωματα.Ειχα καιρο να βαλω ανοιχτα χρωματα.Γιατι φταιει η Blue Friday.Γιατι τωρα πεφτω.Τωρα ειναι Blue time.Πεταω νιωθοντας ενα δυνατο τρεμουλο.Η παρανοια εχει ξυπνησει και πετα μαζι μου χαμογελαστη.Πτωση απο τον 24ο.Blue Friday και το λικερ βερικοκο κυλαει στο αιμα μου καθως πεταω.It's blue time.Η πτωση γινεται ολο και πιο περιεργη.Χρονοβορος ο 24ος που διανυω.Δεν ειναι blue.Μα συ σαι blue σαν blue Friday και σαν καθε blue time of my life.Ολα γυρω μας θα γινουν blue.Ματια βουρκωμενα in blue.Σωμα μουδιασμενο σαν απο ναρκωση.Χειλη σφιγμενα πιο πολυ και απ τον αυχενα. 

Kisses in blue.
Hugs in blue.
Words in blue.
24ος.Πτωση.Blue Friday.
4:57.

H πιστη στην ευτυχια.

Εχασα την πιστη μου.Εισαι βλαβερη.Εισαι καταστροφικη.Καταστρεφεις την υπαρξη μου και ολους οσους ειναι γυρω μου.εισαι ψευτικη.Υποκρινεσαι διαστρεβλωνοντας την πραγματικοτητα.

Με επισκεφτηκες πολλες φορες.Καποιες απ αυτες δεν ηθελα να σου ανοιξω μα επεμενες.Χτυπουσες την πορτα του εσωτερικου μου κοσμου ασταματητα.Ειχες γινει ξυπνητηρι χωρις αναβολη,ξυπνητηρι χωρις απενεργοποιηση,πειρασμος για τον ψυχικο μου κοσμο και εχθρος για τη λογικη μου.Τα αλλα τρια  υπερισχυουν απο τη σκεψη της λογικης.Ετσι επεσα στα χερια σου σαν πρεζονι ισα που προλαβε να παρει την τελευταια δοση πριν περασει την πορτα της κολασης.Εισαι μια δυστυχισμενη κολαση.Ενα σκοτεινο δωματιο με αποχρωσεις μαυρου.Εισαι πικρο κρασι.Εισαι σκετος καφες.

Εισαι πικρη ζαχαρη.Και αφου επεσα σε κομμα,με εκμεταλευτηκες για λιγο κι υστερα με παρατησες στην ακρη ενος ερημου σκοτεινου δρομου.Ξυπνησα.Μου πηρε καιρο μα καταλαβα πως η αληθινη σου πλευρα ειναι αυτη.Παιρνεις τις υπαρξεις μας,μας ναρκωνεις,πινεις υπουλα και κρυφα το αιμα μας κι υστερα μας πετας στα πιο επικινδυνα και σκοτεινα μερη ετσι που να παθουμε κακο.Λιγοι βλεπουν τα σημαδια σου οταν ξυπνουν.Οι περισσοτεροι παραμενουν για παντα πιστοι σε σενα.Ειναι αυτοι που κοιταν επιφανειακα.Μα γω εχασα την πιστη μου.Σε μισω.Σε απεχθανομαι.Κι ειμαι ετοιμη.Θα σε χτυπησω με ολη μου τη δυναμη οταν ξανα εμφανιστεις.

Καφες χωρις ζαχαρινη.

Εκει ημουν και γω,εκει ειμαι και γω.Σας εβλεπα,σας βλεπω,ομως παντα ,παντα κατι θολο εμφανιζεται...
Μην ειναι ο καπνος του τσιγαρου?το δυνατο χτυπημα του αερα?Αερας? Αερας χωρις οξυγονο.
Πνευμονια χωρις οξυγονο.

Ενεση χωρις ναρκωτικο.

Ποτο χωρις αλκοολ.

Καφες χωρις καφεινη.

Τσιγαρο χωρις καπνο.

Δασος χωρις δεντρα.

Πεζοδρομοι χωρις πεζους.

I need your lovin like the sunshine

που λεει ...!

Στιγμες στιγμες στιγμες.

Aναμνησεις αναμνησεις αναμνησεις.

Αγαπη χωρις δηλητηριο.

Πορτες που κλεινουν και πορτες που ανοιγουν.

Πρεζα στη πρεζα.

Αλκοολ στο αλκοολ.

Αγνωστοι περαστικοι που ερχονται για να φυγουν.

Ολοι γινανε ηθοποιοι για λιγο και χαθηκανε.

Aλλα...everybody's gotta learn sometime.

Ειμαι πισω σου.