Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

"Μια αγαπη και εννια προδοσιες"


Παρατηρουσα,μια αγαπη κι εννια προδοσιες.
Η αγαπη φαινοταν να ταν μπροστα
κι η προδοσια σαν τερας κρυφο πολλαπλασιαζοταν.
Που ταξιδευεις οταν τρελενεσαι?
Που ταξιδευεις οταν πεθαινεις?
Το τελευταιο βαγονι της δραπετευσης εφτασε
οταν συμπληρωθηκε η ενατη προδοσια.
Τοτε,ο μεθυσμενος συνηλθε
κι εμεις σπασαμε τα πινελα μας .
Η μερα της "Μιας αγαπης κι εννια προδοσιες"
ειναι η μερα που εμαθα πως το πινελο σου
ηταν σπασμενο και χαμενο.
Και τοτε εβαψα ολους μου τους πινακες μαυρους
και τους εκαψα.
Ηταν η μερα που εβαψα τους τοιχους μαυρους
και σαν τρελη εγραψα πανω τους για την μια αγαπη κι τις εννια προδοσιες.
Γι αυτο σου λεω...οταν οι προδοσιες ηταν οχτω η ζωη ηταν αλλιως.
Αλλαγη.
Πτωση.
Εξουθενωση.
Πονος.
Παρε το χαπι της φωτιας
κι υστερα ξανα χρωματισε τον πινακα.
Μια αγαπη.Που πας οταν την αναγνωριζεις?
Εννια προδοσιες.Ποιος εσπασε τα ροζ μπαλονια?


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου