Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

"Μεταφορικη σιωπη στις 10:35"

 Σιωπη.Μεταφορικη σιωπη.10:35.
Και μετα τι?Μετα ποιος μιλαει?
Τι λογος?Ποια κραυγη και ποιο χαμογελο?
Ετοιμορροπες ταρατσες.Μαυριλα.
Μαυριλα στην πλοκη του κοσμου.
Καταθλιπτικα χαρουμενες μοναχικες εκφρασεις.
10:35 και τρεχεις σε ψηλες ταρατσες
μιλωντας με μαυρα πουλια.
Θες να σπασεις τα καγκελα του κελιου σου.
Θες να εξαφανισεις τη μοναξια.
Μα,πως να την εξαφανισεις αφου...
ξερεις πως αυτη θα κυβερνα αιωνια.
Ολοι κλεισμενοι στα κλουβια τους.
Υπνος,δουλεια και τηλεορασση.
Ησυχια και αφωνια.
Δακρυα χωρις ενταση.
Χαλασαν τα ηχεια ή τα αυτια τους δεν ακουνε?
Ποιος θα κοιταξει τον πονο του αγνωστου στην αριστερη γωνια?
Οι πονοι μας ειναι κρυφοι και δε μιλανε.
Μονο τα μαυρα πουλια ξερουν πως ποναει.
Σημερα το βραδυ θα ριχτω στο δρομο και αφετηρια μου θα ειναι η ετοιμορροπη ταρατσα,
μαζι της κοιτουσα την αγνοια στα βλεμματα σας,
προσπαθουσα να αδιαφορησω,να κλεισω τα ματια μου σαν εσας.
Δεν τα καταφερα γι αυτο σημερα θα ριχτω στο δρομο
απο την ετοιμορροπη ταρατσα μου
γιατι δεν αντεχω,τη σιωπη.
Γιατι η μεταφορικη σιωπη μας σκοτωσε.
Στις 00:00.

2 σχόλια: