Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

"Εκεινος"

       "Μη δει αρσενικο να την κανει να γελασει,κολλουσε  αμεσως σαν τσιχλα που μια δυναμη την κολλησε επιμονα σ εναν τοιχο.Μα εκεινος ηταν αλλιως,ηταν αλλιως.Γελουσε πραγματικα.Την εκανε να γελαει μεχρι την επομενη μερα.Κι οταν εκεινος λυποταν.Κι εκεινη λυποταν.Κι οταν εκεινος τρελενοταν.Κι εκεινη τρελενοταν.Ετρεμε πολλες φορες.Ετρεμε απο χαρα για εκεινον.Ετρεμε απο λυπη για εκεινον.
Καποιες φορες θυμωνε με τον εαυτο της γιατι ειχε γινει αλλη.Ηξερε ομως πως αυτη η αλλη ηταν πραγματικη.Ηταν εκεινη που ηταν παντα μα ο κοσμος της ειχε φορεσει με βια μια εξαναγκαστικη μασκα.Θυμωνε καμια φορα γιατι εβλεπε τον εαυτο της να χει ηρεμησει.Θυμωνε κυριως γιατι ειχε βρει κατι που κρατουσε το ασπρο φως στη ζωη της.Ειχε συνηθισει τη μαυριλα.Δεν ηθελε στηριγματα.Δεν ηθελε αισιοδοξιες.Δεν ηθελε εξαρτησεις απο ανθρωπους.Εκεινος της ειχε γδυσει το προσωπο απο την ψευτικη μασκα.Της ειχε βγαλει ολη την αθωοτητα που εκρυβε μεσα της.Κοιτουσε ο  ενας τον αλλο στα ματια και αυτη ηταν η επικοινωνια τους.Μετεφεραν λεξεις μεσα απο τη σιωπη κι απο ταξιδιαρικες ματιες.Παντα υπηρχε βεβαια η αμφιβολια.Μα κομματι του παιχνιδιου ηταν κι αυτο.
Οι αυπνιες,οι παραισθησεις,οι εφιαλτες,τα αποτομα μεσονυχτια ξυπνηματα συνεχιζαν να υπαρχουν,ομως.Αναρωτιοταν κι εκεινη οπως την αλλη "Πως ειναι να τρελενεσαι?".Καποιες φορες ανησυχουσε μα υστερα δεν την πολυενοιαζε οπως κι αν κατεληγε.Καποια πραγματα δεν ηταν ικανη να τα αποκρουσει.Καποια απο αυτα,οπως εκεινον,τον απεκρουε προσωρινα γιατι ηξερε πως δεν γινεται αλλιως και πως στο μελλον θα γκρεμιζοταν σαν ετοιμορροπος σκελετος με μισοσαπισμενα κοκαλα,εκεινη.Γιατι το ασπρο φως,πολλες φορες την εντυνε με μαυρο.Ηταν εκεινος κι εκεινη."

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Πλωτη πολη,Μαρω Δουκα(αποσπασματα 4)


σελ.384

....,ισως να μην ειναι σπουδαια θεατρινα συλλογιστηκε,ειναι ομως καλη ηθοποιος,ξερει θαυμασια να απομονωνεται απ' τους αλλους και να αναδυεται διπλα τους,εχει τη δυναμη να συγκρατει την ψυχη της και να ελεγχει αβιαστα την ανασα της.Σε μια στιγμη που τα ματια της ειχα καρφωθει στο σκοτεινο βαθος της πλατειας τού φανηκε πως τον αναζητουσε απελπισμενη κι ομως το γελιο της ακουγοταν νεανικο κι επιτηδευμενο,οπως ακριβως ταιριαζε στην ηρωιδα που υποδυοταν.

σελ.398
....,του ελεγε με σπασμενη φωνη ποσο φοβαται εκεινες τις πικρες,τις θλιβερες μερες που δεν θα την αγαπαει πια  και θα της υποσχεται για να την παρηγορησει παντοτινη φιλια ,γινεται με ολους ετσι,θα γινει και μ' αυτους.Οχι,της φωναξε σχεδον οργισμενος με τον εαυτο του,μ' εμας δε θα γινει ετσι,εμεις θα πρωτοτυπησουμε,δεν το αισθανεσαι;δεν το καταλαβαινεις κι εσυ;εμεις θα πρωτοτυπησουμε.Κι ενιωθε απεριγραπτα ασημαντος επειδη δεν καταφερε να βρει τη μοναδικη λεξη για να της εκφρασει τα συναισθηματα που τον επνιγαν και τον πονουσαν στο στερνο.

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Πλωτη πολη,Μαρω Δουκα(αποσπασμα 3)


σελ.271

Δεν ηξερε πως θα κυλησει κι αυτην τη μερα ως τ απογευμα,πως θα κουμανταρει το σωμα της να πηχαινοερχεται στα δωματια.Ολο και πιο στενα αποκλεισμενη,δεν ειχε πια φιλες,δεν υπεφερε να συζηταει για το Μαρκο,νευριαζε οταν τη ρωτουσε κατι η Μελπω,αυτην κυριως προσπαθουσε και την απεφευγε συστηματικα.Ολοι και ολα την κουραζαν,ακομη και το θεατρο.Απ τν Οχτωβρη χαζογελωντας σε μια παρασταση αποτυχημενη,κι ομως ελεγε θα χαζογελω ωσπου να δαμασω την απωθηση μου,θα βαφομαι και θα ξεβαφομαι ισαμε την πολυποθητη πειθαρχια.Θα θελα ,ελεγε παλιοτερα στην Αννα,να γινω διασημη αλλα χωρις να συναναστραφω ανθρωπους που απεχθανομαι,χωρις να ανασανω το χνοτο και τον ιδρωτα ανθρωπων που περιφρονω.Θα θελω να γραφουν για μενα,να παιζω τους δυσκολοτερους ρολους,να με χειροκροτουν,να με θαυμαζουν κι εγω να ζω ολομοναχη σε μια σπηλια,να ειμαι αρκουδα στη χειμερια ναρκη της,με τη συνειδηση μου κρυσταλλο.Αυτο ομως δεν μπορει να γινει,ηθοποιος σημαινει μοχθος κι αποκρυφος ξεπεσμος,δεν ειναι το παθος της δημιουργιας που μας σπρωχνει αλλα το παθος της επωνυμιας,η δημιουργια θα μπορουσε να υπαρξει και στην αφανεια.Οχι,αντιλεγε η Αννα,μην εισαι απολυτη,μονο με τους αλλους,μαζι με τους αλλους και για τους αλλους θα υποδυθεις τον καλυτερο ρολο σου,δημιουργια κι επωνυμια ειναι αλληλενδετες,η επωνυμια θα σε δοκιμασει και θα σ' ελεγξει,οχι η τρεχουσα στις εφημεριδες,αλλα το εκμαγειο σου στον ταφο σου.